حذر از عشق؟

ندانم!

سفر از پیش تو؟

هرگز نتوانم

نتوانم

نتوانم...

یک نفر آمد و سهم ِدل ِتنهایم شد

آمد و علّت ِبیداری ِشبهایم شد

دل به او بستم و چشم از همه کس پوشیدم

سبب ِدلخوشی ِامشب و فردایم شد

بس صدا کرده ام او را "عسلم" انگاری

اسم او باعث ِشیرینی ِلبهایم شد

شاعرم کرد غم ِچشم ِسیاهش آخر

بهترین سوژه ی اشعار ِغم افزایم شد

غزل اندر غزل از اسم ِقشنگش گفتم

زد و گل واژه ترین واژه ی غمهایم شد

بعد ِهر شعر و غزل گریه عجب میچسبد!!

گریه اصلاً نمک ِشعر و غزلهایم شد..

#فریدون_مشیری